Hepimiz romantik ilişkimizi bitirdiğimizde bazı aşamalardan geçiyoruz. Sevdiğimiz birinin ölümünde hissettiğimiz acıyı ayrılık sürecinde de hissediyoruz çünkü aslında ayrılıkta bir kayıp. Kaybettiğimiz kişinin yasını tutarken genellikle inkar,öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme gibi aşamalardan geçiyoruz.
İnkar evresinde, ilişkinin bittiğini reddedip, umut arıyoruz ve biz bu hale düşecek çift miydik duygusu ilk hissettiğimiz inkar duygusu oluyor. İkinci evresi olan öfke evresinde ilişkinin bittiğini kabul ettikten sonra artık o insana bize yaşattığı acı için öfke duymaya başlıyoruz. Bu aşamada kötü özelliklerini hep kötüymüş gibi düşünmeye başlıyoruz. Üçüncü evrede ise öfkenin yerini özleme bırakıyor ve iletişim kurup bir şeyleri değiştirebiliriz pazarlığına geçiyoruz.
Dördüncü depresyon evresinde, onun yokluğunu sindirmiş ama bu durumdan acı çektiğimiz dönem. Aslında en yoğun üzüntü yaşadığımız, mutsuz ve umutsuz olduğumuz dönem ve sonrasında nihayet son aşaması olan kabullenme evresine geliyoruz. Kaybımızla yüzleştiğimiz, ayrılığı geride bıraktığımız ve bu kişi olmadan hayatı yaşamayı hazırım evresi. Bu evrenin gelmesi zor olsa da geldikten sonra atlatmak ve ilerlemek daha kolay oluyor.